Pierścionek zaręczynowy to nie tylko symbol miłości i obietnicy wspólnego życia, ale również przedmiot otoczony licznymi zwyczajami i przesądami. Choć wiele z nich ma swoje korzenie w dawnych wierzeniach, nadal wpływają na to, jak dziś postrzegamy zaręczyny. Oto przegląd najciekawszych tradycji i przesądów, które towarzyszą temu wyjątkowemu momentowi w życiu pary.
Tradycja noszenia pierścionka na lewej dłoni
W wielu krajach, w tym w Polsce, pierścionek zaręczynowy nosi się na serdecznym palcu prawej dłoni. Jednak w innych kulturach – np. w Stanach Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii czy Francji – zwyczajowo zakłada się go na lewą dłoń. Skąd ta różnica?
W starożytnym Rzymie wierzono, że przez serdeczny palec lewej dłoni biegnie „vena amoris” – żyła miłości, prowadząca bezpośrednio do serca. Ten romantyczny symbol przetrwał wieki i do dziś jest podstawą tradycji w wielu krajach. W Polsce natomiast prawa dłoń symbolizuje powagę i formalność, dlatego to na niej lśni zaręczynowy klejnot.
Czy kobieta może kupić pierścionek?
Choć tradycyjnie to mężczyzna kupuje pierścionek zaręczynowy i wręcza go ukochanej podczas oświadczyn, współczesne pary coraz częściej przełamują te schematy. Mimo to przesąd mówi, że kobieta nie powinna kupować sobie pierścionka zaręczynowego, ponieważ może to przynieść pecha związkowi. Dziś takie przekonania są coraz rzadziej brane pod uwagę, ale dla przesądnych osób nadal mogą mieć znaczenie.
Zgubienie pierścionka – zły omen?
Jednym z najbardziej znanych przesądów związanych z pierścionkiem zaręczynowym jest przekonanie, że jego zgubienie może zwiastować nieszczęście w związku. To stary przesąd, który wynikał zapewne z przekonania, że jeśli tak ważny symbol miłości zostaje utracony, może to oznaczać nadchodzący kryzys. Podobnie negatywnie interpretowane jest zdjęcie pierścionka w czasie kłótni – ma to „odczarowywać” daną przysięgę.
Przymierzanie pierścionka przez inne kobiety
W niektórych kręgach panuje przesąd, że nie należy pozwalać innym kobietom przymierzać swojego pierścionka zaręczynowego. Według tego wierzenia, może to „przekazać” szczęście w miłości innej osobie, a tym samym osłabić więź między narzeczonymi. Choć brzmi to jak element baśni, wiele osób – szczególnie wśród starszego pokolenia – przestrzega tej zasady z ostrożności.
Zakładanie pierścionka przed oświadczynami
Niektórzy przyszli narzeczeni chcą mieć pewność, że pierścionek będzie pasował, i proszą partnerkę o przymierzenie go „na próbę”. Jednak według przesądów to błąd – noszenie pierścionka przed oficjalnymi zaręczynami może rzekomo „zapeszyć” cały plan. Z tego powodu wiele osób woli dyskretnie poznać rozmiar palca ukochanej, np. pożyczając inny pierścionek lub pytając bliską osobę.
Kamienie w pierścionku – znaczenie i przesądy
Niektóre przesądy dotyczą także rodzaju kamienia. Diamenty uznawane są za najbezpieczniejszy wybór – symbolizują trwałość, czystość i wierność. Szmaragdy mają przynosić miłość, ale są też uważane za kruche – co może niepokoić bardziej przesądnych. Z kolei opale przez wieki były uważane za przynoszące pecha, chyba że są kamieniem urodzeniowym osoby obdarowanej – wówczas miały działać odwrotnie. Współcześnie takie przekonania są coraz mniej popularne, jednak niektóre osoby wciąż wybierają kamień z myślą o jego symbolicznym znaczeniu.
Oświadczyny a faza księżyca
W niektórych kulturach uważa się, że najlepszym czasem na oświadczyny jest czas nowiu lub pełni księżyca, kiedy energia sprzyja nowym początkom. Z kolei w czasie zaćmienia czy malejącego księżyca odradza się podejmowanie ważnych decyzji życiowych – również tych związanych z zaręczynami. Choć brzmi to mistycznie, niektóre pary świadomie wybierają datę oświadczyn w zgodzie z kalendarzem księżycowym.
Podsumowanie
Choć wiele zwyczajów i przesądów dotyczących pierścionka zaręczynowego może wydawać się przesadą, dla wielu par mają one wartość sentymentalną i kulturową. Warto je znać – choćby po to, by z szacunkiem podejść do tradycji lub świadomie je łamać. Niezależnie od przesądów, najważniejsze jest to, co pierścionek zaręczynowy naprawdę oznacza: miłość, decyzję i początek wspólnej drogi.
